Prezydentem Unii był Abraham Lincoln, a Konfederacji Jefferson Davis.
Abraham Lincoln, prezydent Unii, zamordowany
przez zwolennika południa w 1865 roku.
Jefferson Davis, prezydent Konfederatów,
zmarł w 1889 roku.
Jedną z głównych przyczyn wybuchu wojny było przede wszystkim niewolnictwo. Stany Południowe stały na o wiele niższym poziomie gospodarczym od północnych, a niewolnictwo było ich najważniejszym sposobem rozwoju. Południowi nie podobała się polityka Stanów Północnych, więc postanowili oddzielić się od Unii. Nazwa tej wojny pochodzi od słowa "secesja", co znaczy: oddzielenie. Plany Południa nie podobały się Unii, która oskarżyła ich, niesłusznie w części, o okrutne traktowanie niewolników. Wojna wisiała na włosku. Stany Południa nie chciały czekać i 12 kwietnia 1861 konfederaci ostrzelali Fort Sumter. Mimo niesamowicie ciężkiego ostrzału konfederatów nie poległ żaden żołnierz Unii, ale twierdza została zburzona i Unioniści musieli skapitulować. Unia odpowiedziała ogniem i dzięki lepszemu sprzętowi, artylerii, dyscyplinie i liczebności zaczęła wygrywać w walce z bitnymi oddziałami Południa. Punktem zwrotnym okazała się bitwa pod Gettysburgiem w 1863, podczas której zwycięstwo odniosły odziały Unii pod dowództwem George Meade. Podczas bitwy zasłużyły się jednostki kawalerii obu stron, między innymi odwagą wykazał się J. E. B. Stuart, najsłynniejszy kawalerzysta Południa. W wyniku bitwy oddziały Konfederacji zostały zdziesiątkowane, przez co walkę toczyły już tylko nieliczne brygady, do oficjalnego końca wojny w 1865.
Żołnierz Stanów Południowych
Piechur Stanów Północnych
Obraz przedstawiający ostatnią desperacką szarżę konfederatów,
pod dowództwem gen. Picketta, podczas bitwy pod Gettysburgiem
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz